Επιλογές κινηματογράφου: Το Σπιρτόκουτο (2002)

Το Σπιρτοκουτο ειναι η ιστορια του Δημητρη, φωνακλα πατερ φαμιλια και ιδιοκτητη καφετεριας στον Κορυδαλλο και οσων τον περιβαλλουν και βρισκονται συνεγκλωβισμενοι μαζι του σε αυτο. Ειναι μια αβασταχτα ζεστη μερα του καλοκαιριου, η θερμοκρασια εντος εχει χτυπησει κοκκινο, το ιδιο και οι διαθεσεις. Το οικογενειακο μακελειο ξεσπα και το σπιτι-πεδιο μαχης υποδεχεται συνεχομενες και εναλλασομενες συγκρουσεις που μοιαζουν να μην εχουν σταματημο – ο Δημητρης, η συζυγος Μαρια, τα παιδια –λουλουδια, το υπολοιπο σκυλολοι, ολοι εναντιον ολων μεχρι τελικης πτωσεως. Μια τραγικοτατη απεικονιση της «αγιας ελληνικης οικογενειας» και η αποδειξη πως η λεκτικη βια μπορει να ειναι το ιδιο σοκαριστικη με την σωματικη αφηνοντας ανεξιτηλα σημαδια σ’αυτους που την αποδεχονται αλλα και σε μας που την παρακολουθουμε. Με το ματι της καμερας να παρακολουθει στενα την εξελιξη της μαχης κι ετσι να μην ξεφευγει σε απεικονιση γεγονοτων περα των τεσσαρων τοιχων του διαμερισματος και με ενα πολυ ησυχο soundtrack καλοκαιρινης απνειας που ερχεται σε αντιπαραθεση με τις ακαταπαυστες φωνες των μαχουμενων εντος, το Σπιρτοκουτο καταφερνει ετσι απλα να μεταδωσει την ασφυξια, το αγχος και την απογνωση. Οι χαρακτηρες και τα παθη τους καταγραφονται χωρις απαραιτητα να κρινονται – σαν να ξεσκεπαζονται και να αποκαλυπτονται οι απαραδεκτες συμπεριφορες απο εμας τους ιδιους και η ταινια να λειτουργει ως ντοκουμεντο. Οι δυνατες ερμηνειες ειναι τοσο ποικιλες και αγριες οσο και οι διαθεσεις των μελων της οικογενειας με αρχηγο τον Ερρικο Λιτση να υποδυεται την τραγικη πατριαρχικη φιγουρα αλλα και το υπολοιπο καστ (Ελενη Κοκκιδου, Λενια Σπυροπουλου, Κωστας Ξυκομηνος, Γιαννης Βουλγαρακης, Ιωαννα Ιβανουδη, Σταυρος Γιαγλουλης, Αγγελικη Παπουλια, Σεραφειτα Γρηγοριαδου) να αποδιδει γραφικοτατα το λυπηρο των χαρακτηρων. Το Σπιρτοκουτο ειναι η πρωτη μεγαλου μηκους ταινια του διπλα βραβευμενου στο Φεστιβαλ Ταινιων Μικρου Μηκους Δραμας Γιαννη Οικονομιδη (πηρε το πρωτο βραβειο το 1992 και 1994 με τις «Σταδιακη Βελτιωση του Καιρου» και «Μονο Μυριζοντας Γιασεμι» αντιστοιχα) και ειναι πραγματικα μια αξιεπαινη προσπαθεια. Μια πολυ ιδιαιτερη ταινια που δεν αφηνει κανεναν αδιαφορο. 

κριτική από cine.gr